Last Updated on 23/03/2024 by LINGUAitaliana
Όταν βλέπεις κάτι μικρό, πέρα από το ότι είσαι ευτυχής, ευτυχισμένος, ευλογημένος και τυχερός που μπορείς να βλέπεις κάτι μικρό, τι κάνεις; Το αναλύεις, το μεταφράζεις, το ερμηνεύεις ή/και το παραφράζεις; Το θαυμάζεις! Ναι, το θαυμάζεις. Μόνο και μόνο για το γεγονός ότι αποφάσισε, το ίδιο ή ο δημιουργός του να είναι μικρό. Να είναι μικρό, εύθραυστο, ίσως λιγότερο ανθεκτικό αλλά και γι’ αυτό σπουδαιότερο και ωραίο. (Τις περισσότερες φορές και όμορφο).
Σκέφτηκα αρκετές φορές να ποστάρω το μικρότερο ποίημα του Giuseppe Ungaretti MATTINA (πρωί), του οποίου ο τίτλος, δεν συμβαίνει συχνά, αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, αναπόσπαστο μέρος του ποιήματος.
MATTINA
M’illumino
D’immenso.
Δύο μόνο “λέξεις”
Δεν το έκανα. Τώρα θα το κάνω. Και με αιτία κάτι που έτυχε, τυχαίνει στη ζωή μου, θα το παραφράσω και θα προτάξω και άλλο ένα στίχο. Ένα στίχο στοίχημα. Κάτι που ξεστόμισε, χωρίς να ξέρει την αξία του, ένας φίλος σε ροή κουβέντας.
Και να η «βέβηλη» σύνθεση:
Έχω εγκαταλείψει την ελπίδα
για ένα καλύτερο παρελθόν
MATTINA
M’illumino
D’immenso.
Έχω εγκαταλείψει την ελπίδα
για ένα καλύτερο παρελθόν
Πρωί
Φωτίζομαι απ’ το άπειρο
Ένα άπειρο που αν είχε σύνορα θα περίκλειε…
